راهی (آثار راهی چوپانانی)
راهی (آثار راهی چوپانانی)

راهی (آثار راهی چوپانانی)

*253* رفته‌ها

*253* رفته‌ها

رفته‌ها را باید

            به‌ فراموشی‌ داد

            و من‌ دیرزمانی‌ است‌

                        از گذشته‌ها بیزارم‌

                        از گذشته‌ی‌ خود

                        از گذشته‌ی‌ تو

            و چه‌ زشت‌ است‌

                        مشغول‌ شدن‌ به‌ دیروزها

                        دیروزهای‌ تلخ‌ ملال‌انگیز

                        دیروزهای‌ خاطره‌های‌ پست‌

                        دیروزهای‌ سرد فراقآمیز

فردا از آن‌ ماست‌

            و امروز نیز

                        امروز که‌ تو را از من‌ اعتمادی‌ نیست‌

                        آیا کسی‌ نگفت‌

                                    که‌ قضاوت‌ را عجولانه‌ نباید

                                    و آن‌ چه‌ را

                                                نادوستان‌ گفته‌اند

                                                            امکان‌ نادرستی‌ شاید

            من‌ در مقام‌ سلب‌ گناه‌ از خود

                        با حربه‌ی‌ کلام‌

                                    به‌ دفاع‌ نشستم‌

            و چه‌ شیرین‌ است‌

                        تبرئه‌شدن‌

                                    از گناهی‌ ناکرده‌

                                    و از اتّهامی‌ دروغ‌

            و چه‌ خوش‌ است‌

                        آزادی‌

                                    بعد از اسارتی‌ کوتاه‌

            شبس‌ را با تو بودن‌

                        روی‌ سبزه‌های‌ خیس‌

                                    تا دیرهنگام‌

            و جاودانه‌ خاطره‌ایست‌

                        با تو گفتن‌

                                    قصّه‌ی‌ زفاف‌ را

                                                آمیخته‌ به‌ رؤیا

                                                            که‌ التهاب‌ ناشی‌ از آن‌

                                                                        حرارتی‌ زاینده‌ داشت‌

                                                                                    تا برودت‌ هوا را مدفون‌ کند

            و چه‌ گرم‌ بود

                        آغوش‌های‌ نوازشت‌

                                    که‌ کدورتی‌ عظیم‌ را

                                                 تازه‌ فراموش‌ کرده‌ بود

            و چه‌ سرد بود

                        شبی‌ بعد از آن‌

                                    که‌ به‌ تکرار آمدم‌

                                    و تو چون‌ رفته‌ها

                                                رفته‌بودی‌

                                                رفته‌ها را نباید

                                                            به‌ فراموشی‌ داد...

محمّد مستقیمی - راهی

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد