*121* هزاردستان پرید
*121* هزاردستان پرید
پرنده‌ای از کویر به دشت باران پرید
گشاده‌بالی اسیر ز بند زندان پرید
چکاوک عشق بود ترانه‌ی جان سرود
بال شقایق گشود به اوج عرفان پرید
چراغ ارشاد شد گلوی فریاد شد
ناوک پولاد شد به قلب شیطان پرید
به شمع، فانوس بود به باغ، طاووس بود
به شعله، ققنوس بود به بزم توفان پرید
مرغ سخن‌سنج عشق ماحصل رنج عشق
تک‌گهر گنج عشق ز کنج ویران پرید
به طور عشق و وفا تجلّی مهر شد
به بام وحی و ولا به بال قرآن پرید
کبوتر وحشی سپید آزادگی
ز چاه تن پر کشید به برج کیوان پرید
هزار آغوش، عشق هزار لبخند، مهر
هزار افسانه با هزاردستان پرید
محمّد مستقیمی - راهی
*121* هزاردستان پرید
*121* هزاردستان پرید
پرنده‌ای از کویر به دشت باران پرید
گشاده‌بالی اسیر ز بند زندان پرید
چکاوک عشق بود ترانه‌ی جان سرود
بال شقایق گشود به اوج عرفان پرید
چراغ ارشاد شد گلوی فریاد شد
ناوک پولاد شد به قلب شیطان پرید
به شمع، فانوس بود به باغ، طاووس بود
به شعله، ققنوس بود به بزم توفان پرید
مرغ سخن‌سنج عشق ماحصل رنج عشق
تک‌گهر گنج عشق ز کنج ویران پرید
به طور عشق و وفا تجلّی مهر شد
به بام وحی و ولا به بال قرآن پرید
کبوتر وحشی سپید آزادگی
ز چاه تن پر کشید به برج کیوان پرید
هزار آغوش، عشق هزار لبخند، مهر
هزار افسانه با هزاردستان پرید
محمّد مستقیمی - راهی
*120*نخجیر بی‌آهو
*120*نخجیر بی‌آهو
همچو روی او ندیدم روی دیگر
از چه رویی رو کنم بر سوی دیگر
تا جمالش گشته محراب امیدم
چشم بستم از خم ابروی دیگر
تا گرفتار طلسم آن نگاهم
ایمنم از فتنه‌ی جادوی دیگر
تا به آزارم میان بسته‌است بسته‌است
رشته‌ی جانم به تاری موی دیگر
نقش او بر آب هم جاوید ماند
دیده گر کوشد به شست و شوی دیگر
آبمان از سر در این سودا گذشته‌است
دیده گو جاری کند صد جوی دیگر
جز غزال چشم مست او در این دشت
نیست یک نخجیر بی‌آهوی دیگر
محمّد مستقیمی - راهی
*119* لب‌گزیدن
*119* لب‌گزیدن
آلاله شدن به خون تپیدن زیباست
از گلشن عشق بردمیدن زیباست
صحرای جنون به سر سپردن عشق است
در دامن عشق آرمیدن زیباست
در وادی سنگلاخ و پرخوف طلب
بر سینه به پای جان خزیدن زیباست
در آبی بی‌غبار ایثار و شرف
از لانه‌ی خاک پرکشیدن زیباست
هرچند شکسته‌بال با یک پرواز
تا کنکره‌ی عرش پریدن زیباست
مرغ قفس دریغ بودن زشت است
از دانه‌ی دام دل بریدن زیباست
آیینه شدن به خلوت طلعت یار
بی‌پرده جمال یار دیدن زیباست
زیبایی عشق را سرودن هنر است
در عشق حماسه آفریدن زیباست
برخاستن و راهی مقصد گشتن
زیباست که لحظه‌ی رسیدن زیباست
از ما که به جای مانده‌ی قافله‌ایم
با حسرت و درد لب‌گزیدن زیباست
محمّد مستقیمی - راهی
*118* خاک‌طبعی
*118* خاک‌طبعی
طلوع دولت بیدار بخت‌یاران است
پگاه روشن شب‌های روزگاران است
درون پرده‌ی شب مرغ انتظار سحر
قراربخش شب‌آهنگ بی‌قراران است
اگرچه قصّه‌ی یلدا دراز افتاده‌است
شب امید چراغان ز چشم یاران است
هلا غزال سحر! نافه‌ی امید بیار
که گرگ و میش پگاه امیدواران است
بیا که چهره‌ی خاکستری خرمن شب
ز برق آتش اردوی شب‌شکاران است
بیا که رایت منصور حق بر اوج ظفر
به دست همّت و ایثار سر به داران است
کنون که پای ارادت رکاب شوق زده‌است
کنون که زین شرف منزل سواران است
کنون که پیکر شیطانک فریب و دغل
به دست حادثه آماج سنگ‌ساران است
کنون که دلقک عیش و نشاط شیطانی
به کنج خانه‌ی ماتم ز سوگواران است
در انتظار تو ای پیر جاودانه‌ی عشق!
فضای میکده پرشور از خماران است
بیا و صافی درمان به ساغر ما ریز
که درد درد به مینای می‌گساران است
بیا که چشمه‌ی جوشان اشک مشتاقان
روان ز دیده به دامان چو آبشاران است
ز مرز فصل گذشته‌است دشت لاله‌ی ما
بیا بیا که ز مهر تو دی بهاران است
دماغ باغ معطّر شد از شمیم بهار
چراغ راغ منوّر ز لاله‌زاران است
بهار را به تماشا ستاده‌ایم ای جان!
بیا که مقدم پاکت شکوفه‌باران است
بیا که باغ ز هجران رویت ای گل ناز!
سرای حزن ز غم‌ناله‌ی هزاران است
حریم مدح تو را ای عصاره‌ی هستی
همین بس است که طبعم ز پاسداران اسن
ز خاک‌طبعی و این برگ سبز مدحت تو
مسلّم است که راهی ز خاکساران است
محمّد مستقیمی - راهی
*117* غریق امید
*117* غریق امید
تا بود پیش مردم دنیا مجید بود
گرچه سیاه‌بخت ولی روسپید بود
دانی که شمس زندگیش کی غروب کرد؟
در صبح آن زمان که "غریق امید" بود
(1365)
محمّد مستقیمی - راهی
*116* نیل عزا
*116* نیل عزا
در سوگ خواهرزاده‌ام مجید مستقیمی
مرگ تو زنده کرد همه داغ‌های ما
آورد ارمغان غم دیگر برای ما
درد و غمی دوباره به غم‌های ما فزود
آوازه گشت قصّه‌ی درد و بلای ما
دوران چرا فسانه‌ی ما را ز سر گرفت
از یاد رفته بود مگر ماجرای ما
نیل عزا ز جامه‌ی ما رخت بسته بود
بار دگر نشست به نیلی قبای ما
اشکی نمانده تا که بریزیم در غمت
هر چند گریه است ز سر تا به پای ما
خون می‌گریست دیده‌ی خورشید بر افق
صبحی که دید درد و غم جان‌گزای ما
پشت دوتای چرخ از این غصّه می‌شکست
می‌بود لحظه‌ای اگر این دم به جای ما
خاموشی تو مطلع فریاد بودن است
بیوده نیست همهمه‌ی های‌های ما
"راهی" کنون رثای تو را ساز کرده‌است
تا ساز کی سود سخنی در رثای ما
محمّد مستقیمی - راهی
*115* رود رود خیابان
*115* رود رود خیابان
دوباره سرخی خون در سپید جاری بود
به رود رود خیابان شهادت جاری بود
دوباره ریشه‌ی یأس سیاه می‌پوسید
ز هر کرانه زلال امید جاری بود
دوباره بوی گلاب و سپند می‌آمد
به کوی و برزن ما بوی عید جاری بود
دوباره اشک پدر بود و گریه‌ی مادر
نه آشکار که در ناپدید جاری بود
حسینیان به سپاه یزید چیره شدند
ز هر طرف نفس بایزید جاری بود
دوباره بارش بارانی از درود و سلام
به سوی فرش ز عرش مجید جاری بود
به دوش خماران خراب می‌رفتند
به کوچه‌ای که ز جویش نبید جاری بود
به راستای شهادت به سوی پیر مراد
دوباره سیل ز خیل مرید جاری بود
ز واژه واژه‌ی پیغام خونشان دیدم
به گوش راهی این ره نوید جاری بود
محمّد مستقیمی - راهی
*114* یلدا
*114* یلدا
(تولّد من یلدای 1330)
بخت سیه رقم زد میلاد من به یلدا
تا شمع‌سان بسوزم در انجمن به یلدا
تا دم پدر گفت:"خاموش مرغک من!"
در استعاره باید گویی سخن به یلدا
دی بود و دیر پایید شاخ ترانه خشکید
بی‌برگ و بار باشد باغ و چمن به یلدا
چشم طرب چه داری از نغمه‌ی حزینم
من در قفس ندیدم غیر از محن به یلدا
شب برمه‌ی گلوی مرغان خوش‌نوا بود
جغد است هم‌نوای زاغ و زغن به یلدا
شب بود و وحشت و بیم فریاد شوم دژخیم
با آن همه ندادم یک لحظه تن به یلدا
راهی نور بودم آیینه می‌سرودم
خورشید می‌نمودم بر مرد و زن به یلدا
محمّد مستقیمی - راهی
*113* میعاد شرف
*113* میعاد شرف
مرغ سحر از دام شب ناگاه پرزد
در ساحت ام‌القرا بانگ سحر زد
دست خدا با خامه‌ی تکوین درآویخت
بر ناله‌ی غم‌دیدگان نقش اثر زد
اقبال شد شهبال پرواز رهایی
افتادگان را حلقه‌ی شوکت به در زد
فریاد شوق نور در بت‌خانه پیچید
ناقوس کفر عالمی زنگ خطر زد
آتشگه استخر را توفان توحید
خاکستر افسردگی بر بام و در زد
آمد به میعاد شرف پیغمبر نور
شام سیه شب‌گیر سد خورشید سر زد
محمّد مستقیمی - راهی
*112* بختک بی‌حاصلی
*112* بختک بی‌حاصلی
بوی خزان می‌دهد باد بهاران
مرثیه‌رنگ است آواز هزاران
نغمه‌ی کوچیدن از باغ بهار است
بر لب افسرده‌ی نم‌نم باران
بختک بی‌حاصلی سخت گران است
خواب ملخ دیده‌اند مزرعه‌داران
آحوی وحشی رمیده‌است و نشانده‌است
گرد تأسّف به فتراک سواران
در پی گل می‌زند بلبل عاشق
پرسه‌ی بیهوده در باغ بهاران
تاک سترون! کجاست نعره‌ی مستی؟
ماند به خمیازه لب‌های خماران
برگ به تاراج رفت بار به یغما
باغ که بگسود بر روی تتاران؟
داس به دستان شب لاله درودند
شرم نکردند از لاله‌عذاران
محمّد مستقیمی - راهی
*111* سوار صبح
*111* سوار صبح
ای شب‌گرفتگان! به دل شب شرر کنید
مهر آورید تا شب دل را سحر کنید
بیهوده دل به قصّه‌ی یلدا سپرده‌اید
آنک سحر فسانه‌ی شب مختصر کنید
هرگز کلاغ قصّه به منزل نمی‌رسد
یاران امید بیهده از دل به در کنید
از خواب کودکانه‌ی افسانه بگذرید
لالای امن خوانده که خواب شکر کنید
سب را به خویش وا بگذارید تا به صبح
در سایه‌روشنای رفاقت گذر کنید
صبح دروغ گاه فریبد نگاه را
از گرگ و میش تفرقه یاران حذر کنید
فریاد نور می‌دمد از سینه‌ی سحر
تا کی به گوش چشم خود انگشت درکنید؟
باشد سوار صبح نهان در غبار شب
باران نور اشک مگر بیشتر کنید
بس قصّه ساز شد که به پایان دروغ بود
در راستی حکایت خود را سمر کنید
محمّد مستقیمی - راهی
*110* هفته‌ی رنج
*110* هفته‌ی رنج
سینه‌ی پر مهر من کینه ندارد
روح مرا حجم آیینه ندار
دست دعایم پر از تاول رنج است
جبهه‌ی زهدم اگر پینه ندارد
هر غم برگشته این حاست به گل‌گشت
باغ دل سبز من چینه ندارد
می‌شکند دم‌به‌دم جام دلم را
آن که به جز سنگ در سینه ندارد
نیست به تقویم من جدول سرخی
هفته‌ی رنج من آدینه ندارد
محمّد مستقیمی - راهی
*109* پروانه‌ی بکارت
*109* پروانه‌ی بکارت
امشب به طاقدیس شبستان سینه
قندیل روشنان سرشکم را
آویز می‌کنم
می‌روبم از غبار کدورت‌ها
از گرد کینه‌ها
تالار سینه را که محکمه‌ی عشق است
آنک
به صحن محکمه
بر کرسی شهادت حق
بنشسته شاهدان شهادتند
به هیأت داغ
اینک
برخودتنیده کرمک وجدان را
از تار تار پیله‌ی ابریشمین وهم
بیرون کشیده
پروانه‌ی بکارت پیرش را
در پیشگاه شمع بلوغ عشق
روشنگرانه به صلّابه می‌کشم
هان ای به خود تنیده پیله‌ی اوهام!
تو از سلاله‌ی پروانگان عاشق و مستی
تو از قبیله‌ی پروازی
از چیست ای به خود تنیده پیله‌ی اوهام
پرواز را
باور نمی‌کنی
می‌بینی و نمی‌بینی
فوج پرندگان مهاجر را
در هجرتی بزرگ
پهنای آسمان شرف را گل‌رنگ کرده‌اند
از چیست ای به خود تنیده پیله‌ی اوهام
باور نمی‌کنی
می‌بینی و نمبینی
ابر کبوتران مهاجر را
در بی‌کرانه آبی ایثار
و می‌شنوی
آوای رعد بال‌زدن‌ها را
و می‌مانی
در زیر بارش خون بی‌چتر
باز از چه رو ز چیست؟
پرواز سرخ را
باور نمی‌کنی
نک ای به خود تنیده پیله‌ی اوهام
از پیله رسته‌ای
پروانه‌ی بکارت تو
در پیشگاه شمع بلوغ عشق
محکوم سوختن در آتش عشق است
محمّد مستقیمی - راهی
*108* شاخه‌ی زیتون
*108* شاخه‌ی زیتون
سر به دار عشق می‌ساید سر مجنون ما
در بیابان زمان جاریست رود خون ما
تا صفای اشک دارد آسمان دیدگان
جز بهار لاله فصلی نیست در هامون ما
"خنگ ما را تا میان" بگرفته سیل اشک شوق
در هوای دوست طغیان می‌کند جیحون ما
از خم تن ما به سرجوشی رها گردیده‌ایم
یک جهان خم‌خانه می‌گنجد در افلاطون ما
نوشداروییم ما بر درد جان خستگان
پور سینا هم شفا دیده‌است در قانون ما
چنگ ما را زخمه‌ی تاریخ میزان کرده‌است
شور بیداریست در گل‌نغمه‌ی موزون ما
غافلان خفته را بیداری از فریاد ماست
شعله در افسردگی‌ها می‌زند کانون ما
کوره‌ی پرتاب جنگ از هیمه‌دان دیگریست
قامت فریاد دارد شاخه‌ی زیتون ما
قصّه‌ی ایثار ما پیچیده در گوش زمان
اژدهای جنگ زین افسانه شد افسون ما
چامه‌ی پرشور مضمون‌آفرینان زنده‌باد
مرد اگر در تگنای قافیت مضمون ما
محمّد مستقیمی - راهی
*107* خانقاه ارادت
*107* خانقاه ارادت
به خلوت دل یاران امید باید بود
به گوش دردتباران نوید باید بود
ز دست دوست می وصل نوش باید کرد
به بزم گرم شهادت شهادت باید بود
به سوی مهر لقایش چو ذرّه باید رفت
به جلوه‌گاه رخش ناپدید باید بود
به غیر پیر به رویی نظر نباید دوخت
به خانقاه ارادت مرید باید بود
شکستنی است حصار سیاه نادانی
برای گنج فضیلت کلید باید بود
چه غم که جامه‌سیاهیم در غم یاران؟
در آزمون شرف روسپید باید بود
برای تیغ‌شدن در نیام فرصت رزم
درون کوره‌ی نوبت حدید باید بود
به ماتم شهدا گر نشسته‌ای "راهی!"
گشاده‌روی‌تر از صبح عید باید بود
محمّد مستقیمی - راهی
*106* شعر آشنا
*106* شعر آشنا
از خم‌ّ غدیر خم صفا می‌جوشد
زمزم زمزم می‌ولا می‌جوشد
خم‌خانه‌ی وحدت است و میخانه‌ی عشق
هستیش ز موج بانگ «لا» می‌جوشد
ساقیش ز کوثر است و پیرش ز بهشت
صهباش ز چشمه‌ی بقا می‌جوشد
از ساحت وحی‌پرورش پی‌درپی
گل‌بانگ رسای هل‌اتی می‌جوشد
این نشئه ز جام مرتضی می‌روید
این نغمه ز نای مصطفی می‌جوشد
مستیش ز پا فتادگی کی دارد؟
کز نشئه‌ی روشنش عصا می‌جوشد
شورش به دل غم‌زدگان شیرین است
تا از نی شکّرش نوا می‌جوشد
از زمزمه‌ی چکاچک جام به جام
غوغای سرور لافتی می‌جوشد
گل‌رنگی باده‌اش نه از خون رز است
کز دم به دمش خون خدا می‌جوشد
مستی که از این پیاله سیراب شود
برشار ز دشت کربلا می‌جوشد
دردی‌کش حام این خرابات یقین
برمست به حشر از ثری می‌جوشد
یک جرعه از این خم چو به خاک افشانند
صد دشت از آن مهرگیا می‌جوشد
صد بار اگر سر بزنند از تاکش
شاداب‌تر از پیش ز پا می‌جوشد
جوشنده هر آنچه هست در ملک وجود
از جذبه جوش مرتضی می‌جوشد
"راهی" ز می ولاست این سرمستی
کز طبع تو شعر آشنا می‌جوشد
محمّد مستقیمی - راهی
*105* سرباز
*105* سرباز
در گذرگاه یک غروب غریب
من که آزرده‌ی غم و دردم
گام گام غریبی خود را
به تفرّج بهانه می‌کردم
پارک غرق گل از بهاران بود
بوی گل در دماغ می‌پیچید
دختری خردسال دزدانه
دور از چشم خلق گل می‌چید
دخترک از خروش پرخاشم
به برآسیمگی چو باد گریخت
لیک از دور با نگاه پریش
به براپام سرزنش می‌ریخت
در همان گیر و دار دیدم من
صحنه‌ای جان‌گداز و روح‌نواز
آن گلی را که چیده بود به شوق
داد هدیه به دست یک سرباز
محمّد مستقیمی - راهی
*104* مصداق پرواز
*104* مصداق پرواز
خدای عشق سیمای حسین است
حریم سینه‌ها جای حسین است
به طور کربلا دارد تجلّی
کلیم دل به سینای حسین است
نشاط‌آورترین سیمای هستی
گل زیبای رخسار حسین است
حزاران یوسف مصر شرافت
کلافی پیش سودای حسین است
مرام سرو در آزاد بودن
کمین تقلید بالای حسین است
به قاموس شرف مصداق پرواز
عروج عشق پیمای حسین است
مصیبت‌های عاشورای خونین
بلندای تماشای حسین است
ز مژگان رود رود خون بباریم
که خون فریاد پویای حسین است
طواف ناتمام کعبع درسی است
برای آن که شیدای حسین است
فرات تشنگی جاریست در ما
که داغ تشنگی‌های حسین است
نیوشیدیم هل من ناصرش را
که در ما شور و غوغای حسین است
محمّد مستقیمی - راهی
*103* ماهی تنگ بلور
*103* ماهی تنگ بلور
ماهی آزاد تالاب غرور
نک منم بیگانه با دریای شور
تا ز خویش خویشتن گشتم غریب
تا فتادم ز آشنایی‌ها به دور
یا شدم آویز قلّاب فریب
یا گرفتار حصار تنگ تور
گر چه غرق نعمتم بی‌رنج کار
گر چه هستم شاهد بزم سرور
گرچه طفلانند هم‌بازی مرا
هم‌نشینم با پری‌رویی چو حور
لیک با این ناز و نعمت این منم
ماهی زندانی تنگ بلور
بند بند است ارچه باشد از حریر
تنگ زندان است اگرچه از بلور
در تب خورشیدحویی با شتاب
بی‌بصیرت اوفتادم در تنور
در هوای نور بودم شد بلور
بند پای راهی دریای نور
محمّد مستقیمی - راهی
*102* لطافت پیغام
*102* لطافت پیغام
اینان که خط‌ّ عشق تو بر سر نوشته‌اند
در دشت بی‌کران جنون لاله کشته‌اند
دیوان سرخ شعر رهایی سروده‌اند
نقشی بدیع و سرمدی از خویش هشته‌اند
جمعی نشسته‌اند سر سفره‌ی وصال
جمعی هم از تنور فراقت برشته‌اند
این هردوان اگرچه ز خاک است بودشان
از اهرمن به دور! زمینی فرشته‌اند
تمثیل کثرتند که در عین وحدتند
چونان گره که بسته بر این سخت رشته‌اند
بوی خدا گرفته فضای مزارشان
تا خاک را ز خون خدایی سرشته‌اند
پرسیدم از لطافت پیغام خواجه گفت:
"بر برگ گل ز خون شقایق نوشته‌اند"
محمّد مستقیمی - راهی
*101* آونگ محراب
*101* آونگ محراب
شیر خدا آن مظهر فرهنگ محراب
گاه سحر با شوق کرد آهنگ محراب
با خیزشی بشتاب آهنگ خدا کرد
انگار در خود می‌کشیدش چنگ محراب
آرام و بی‌پروا نماز شوق برداشت
لب‌ریز گشت از وی فضای تنگ محراب
بی‌تاب از هنگام تکبیر نخستین
بر سجده می‌خواندش صدای زنگ محراب
بر تارکش گل‌بوسه‌ی شمشیر گل کرد
بوسید تا پیشانیش را سنگ محراب
تا تیغ شد تاج سر سالار توحید
خون شد نگین زینت اورنگ محراب
بوی خدا پیچید در دهلیز مسجد
گلگون شد از خون خدایی رنگ محراب
«فزت و رب‌الکعبه» را فریادخوان شد
رسم رجز برداشت از هر جنگ محراب
محراب در موج کرامت لنگر انداخت
لبخند زد رخسار پرآژنگ محراب
فریاد واباوای از کرّوبیان خاست
تا رفت از محراب فرّ و هنگ محراب
بود از ازل عشق علی محراب دل‌ها
شد تا ابد نام علی آونگ محراب
محمّد مستقیمی - راهی
*100* شمع هدایت
*100* شمع هدایت
ای بر دل پاک نبوّت اوّلین امّید!
بر آبی صاف ولایت دومین خورشید!
در خلوت خوب کسا ای سومین محرم
ای چارمین شمع هدایت در ره توحید!
محمّد مستقیمی - راهی
*99* هم‌خون کاریز
*99* هم‌خون کاریز
چشمه‌سارم از زلال اشک لب‌ریز است
در تب زایندگی هم‌خون کاریز است
در هوای بی‌هوایی رویشی دارم
مزرع پاک تنم بی‌هرزه جالیز است
خرمنی پربار دارد دشت دامانم
در سر حاصل‌درودن داس غم تیز است
خرمنم را منّت بوجار بر سر نیست
دست در زانو مرا غربال غم‌بیز است
دشتم از پیوسته باران بهار اشک
باصفا سرسبز روح‌افزا دل‌انگیز است
تاک شعرم چنگ می‌یازد به هر مضمون
زیر آلاچیق هر دل خوشه‌آویز است
ابر طبعم تاسرشک درد می‌بارد
تا خیالستان شعر من غزل‌خیز است
فصل فصل دفترم شاداب می‌ماند
آن که این جا ره ندارد فصل پاییز است
محمّد مستقیمی - راهی
*98* قافیه
*98* قافیه
آخرین حرف آن همیشه «روی» است
قافیت را اگر کنی عریان
بعد «وصل» و «خروج» می‌آید
به «مزید» است و «نایر»ش پایان
«وای» اگر پیش از «روی» باشد
«ردف»ش دان و «مردف»ش برخوان
ور بود حرف ساکنی «قید» است
پیش‌تر از «روی» تو نیز بدان
حرکت بود اگر به قبل «روی»
بود ماقبل آن «الف» پنهان
حرف «تأسیس» آن «الف» باشد
متحرّک «دخیل» شد به میان
محمّد مستقیمی - راهی
*97* سر دار
*97* سر دار
از طوطیان مغلطه منقار بشکنید
خنیاگران سفسطه را تار بشکنید
مرغان حق! ز توبه‌ی آواز بگذرید
حق است توبه را به سر دار بشکنید
محمّد مستقیمی - راهی
*96* پیدای لامکان
*96* پیدای لامکان
از دیده‌ها نهانی و در یادها عیان
ای نقش جاودانه در آیینه‌ی زمان
هر ذرّه‌ی وجود تو پیوست با خدا
مفقود در مکانی و پیدای لامکان
محمّد مستقیمی - راهی
*95* تنگه‌ی ادراک
*95* تنگه‌ی ادراک
به نور عشق دل پاک را بیارایید
به برگ لاله تن خاک را بیارایید
سحرسران سلحشور با شعاع شفق
چکاد این سر بی‌باک را بیارایید
هنرورانه به تذهیب واژه‌ی ایثار
صحیفه‌ی شه لولاک را بیارایید
به دانه دانه‌ی منجوق تیر و پولک خون
سجاف جامه‌ی صد چاک را بیارایید
به موج‌های تکاپو ز موج‌خیز جنون
قرار تنگه‌ی ادراک را بیارایید
به قطره قطره‌ی باران نور آگاهی
کویر جهل عطشناک را بیارایید
صفای آب به عیّوق تشنگی ببرید
سیاه سینه‌ی افلاک را بیارایید
هلا امیدسواران! به جان مشتاقم
کمند حلقه‌ی فتراک را بیارایید
به دوش ما طبق لاله‌های جسم شماست
که گفته بود که خاشاک را بیارایید
محمّد مستقیمی - راهی
*94* خضر نور
*94* خضر نور
میلاد پاک وعده‌ی دیرینه‌ی خداست
میلاد برترین در گنجینه‌ی خداست
بر کوری سکندر ظلمت هلا! هلا!
میلاد خضر نور دز آیینه‌ی خداست
محمّد مستقیمی - راهی
*93* گل خوش‌بوی ناپیدای نرگس
*93* گل خوش‌بوی ناپیدای نرگس
خنده زد در باغ هستی نوگل زیبای نرگس
بوستان‌افروز جنّت زهره‌ی زهرای نرگس
لادن پیچیده در ابریشم پاک ولایت
نازدار باغ ختمی مرتبت زیبای نرگس
نغمه‌ی شادی داوودی به کوکب می‌رساند
مژده‌ی میمون میلاد سمن‌سیمای نرگس
باغ حستی مست جاویدان شد از آن چشم مخمور
جام می‌رنگ شقایق پر شد از صهبای نرگس
عشق مریم خون داغ ارغوان شرم بنفشه
حسن یوسف می‌تراود از گل رعنای نرگس
ضیمران‌خو نسترن‌رو یاسمن‌بو عبهرین‌مو
جعفری‌خون است این والای بی‌همتای نرگس
بوی، شب دارد اگر شب‌بوی در گل‌خانه‌ی خاک
یک جهان بوی پگاهان می‌دهد مینای نرگس
صد زبان از کام سوسن صد قلم از زلف سنبل
صد بهاران وصف دارند از چمن‌آرای نرگس
چشم نیلوفر به ره در انتظار تکیه‌گاه است
یاس را امّیدها هست از گل بویای نرگس
این شمیم دلکش پیچیده در ذرّات هستی
هست از بوی گل خوش‌بوی ناپیدای نرگس
با بهار بی‌خزان لاله‌های دشت خونین
پاس می‌داریم از جان لاله‌ی حمرای نرگس
شعر راهی زنبق نشکفته‌ی پویای عشق است
می‌شکوفد در هوای گلبن پایای نرگس
محمّد مستقیمی - راهی
*92* اسارت دلبستگی
*92* اسارت دلبستگی
بیار آینه قرآن سر سفر دارم
هزار خاطر رنجیده از حضر دارم
بزن در آتش غیرت سپند درد مرا
که داغ بزدلی از زخم صد نظر دارم
ببند توشه‌ی راه مرا به زاد امید
که نیّت گذر از ورطه‌ی خطر دارم
بکن حمایل دوشم کمان سخت دعا
که تیز آه خود از ترکش سحر دارم
ز سنگ سخت حوادث هراس کی دارد؟
کلاه خود جنونی کح من به سر دارم دارم
رکاب شوق به رهوار عشق خواهم زد
کنون که جوشن خودباوری به بر دارم
کرامتی ز حضور مراد منتظر است
ارادتی که به موعود منتظر دارم
درون سینه‌ی تاریخ قرن‌های سیاه
هزار خشم به میراث از پدر دارم
شب سیاه ستم را به شعله می‌دوزم
ز برق خنجر همّت که بر کمر دارم
به گردنم مفشارید طوق دست وداع
که از اسارت دلبستگی حذر دارم
بزن حماسه‌ی سرخ مرا رقم راهی!
که انتظار رسالت از این هنر دارم
محمّد مستقیمی - راهی
*91* سلیمان خاطر
*91* سلیمان خاطر
لاله‌ای بر سینه‌ی سینا نشست
سوز داغش بر دل صحرا نشست
شاهباز غیرت امروز ما
بر فراز قلّه‌ی فردا نشست
شد سلیمانی نگین جان به کف
پوپکی در خاطر دنیا نشست
از حصار تنگ سینا پر کشید
در فراخ سینه‌های ما نشست
خصم را در خون چه بی‌پروا نشاند
در میان خون چه بی‌پروا نشست
ننگ را از دامن تنها بشست
در حریم پاک خون تنها نشست
سال‌روز ننگ از بی‌باکیش
در بن تاریخ بس رسوا نشست
عالمی شد سوگوار این عزیز
مصر در نیل عزایش تا نشست
صور بیداریش در صیدا دمید
مهر آگاهیش بر دل‌ها نشست
یوسفی پا از کلاف تن کشید
با خرید خویش در سودا نشست
در دیار عشق مجنونی دگر
در فسون غمزه‌ی لیلا نشست
وه چه زیبا خاست بر دشمن به رزم
در کنار دوست بس زیبا نشست
خواب از چشمان شب مرگش ربود
خون پویایش مگر از پا نشست؟
گشت راهی جامه نیلی اشک‌ریز
تا که چونان نیل در دریا نشست
محمّد مستقیمی - راهی