(33) مملکت فقر
ما در به رخ غیر ببستیم ببستیم
در گوشهی میخانه نشستیم نشستیم
در مذهب ما توبه ز مینیست سزاوار
زین روست که هر توبه که بستیم شکستیم
در مملکت فقر ز درویش به پیشیم
از مردم هشیار کم استیم که مستیم
گو زر بپرستند همه مردم عالم
گر زر بپرستیم چه پستیم چه پستیم!
این بادهی گلرنگ به ما سود نبخشد
مخمور میجام الستیم الستیم
ما چشم محبّت ز بنینوع بریدیم
ما بند عطوفت چو گسستیم کسستیم
بیگانه ز خویشیم و از این روی پریشیم
مجنون سر کوی تو هستیم که هستیم
از هر طرف و دام به دامی بگریزیم
چون ماهی اگر خسته نشستیم به شستیم
تنها ره توفیق دلآرایی خلق است
ما هم چو دل خلق نخستیم بجستیم
راهی! ز گناهان نرهیدی تو به تقوا
ما گرچه همه بادهپرستیم برستیم
محمّد مستقیمی - راهی